aaa4
Dołączył: 22 Sty 2018
Posty: 4
Przeczytał: 0 tematów
Ostrzeżeń: 0/10
|
 Wysłany: Pią 13:11, 16 Lut 2018 Temat postu: blitz |
|
|
Przebrany za woznice Neron powoli jechal na rydwanie rozswietlona ludzkimi pochodniami droga, ale nie doczekal sie spodziewanych wiwatow. Ludzie jak skamieniali stali w ponurym milczeniu. Na domiar zlego zauwazyl, ze wielu senatorow wraca do miasta.
Wysiadl z rydwanu, aby rubasznie przywitac lud. Tlum nie reagowal na jego dowcipy. Sprobowal zagadnac Petroniusza, ten zas oswiadczyl, ze uczestniczyl w widowisku jedynie przez [link widoczny dla zalogowanych]
grzecznosc, ale wytrzymalosc jego zoladka ma swoje granice. Nawet najlepszy pasztet jest nie do przelkniecia, jesli zaprawia sie go takim swadem.
Neron zagryzal wargi. Ubrany w szaty woznicy, z opuchnieta geba, przypominal raczej krzepkiego, spoconego zapasnika niz cesarza. Zrozumial, ze musi cos wymyslic, zeby rozbawic lud i naprawic brak smaku Tygellina. Od pali zaczely wlasnie odpadac ciala skazancow, bo przepalaly sie liny, ktorymi ich przywiazano. Kilka ofiar ze straszliwym wysilkiem zdolalo oderwac przygwozdzone rece i plonac zywym ogniem zmieszalo sie z tlumem.
Potykajace sie lub wijace po ziemi wyjace z bolu zjawy, ktore raczej trudno bylo nazwac ludzmi, wzbudzaly powszechny strach i obrzydzenie. Rozgniewany Neron kazal ich dobijac, podobnie jak tych, ktorzy wyli najglosniej. Nie chcial, by cokolwiek zagluszylo planowany wystep cesarza w roli spiewaka. Kazal tez zapalic tyle kadzidel, ile tylko da sie zgromadzic, i rozpryskac po ogrodach pachnidla, ktore byly przeznaczone do namaszczania gosci. Mozna sobie wyobrazic, ile kosztowalo takie marnotrawstwo, nie liczac kosztow spalonych lancuchow!
Obowiazki zatrzymaly mnie w cyrku. Powinienem wszak przyjac od co znamienitszych widzow gratulacje z tytulu doskonalej organizacji widowiska. Zszedlem na dol, aby osobiscie dopilnowac uprzatniecia areny; chcialem tez zebrac szczatki Jukunda i Barbusa.
Znalazlem je stosunkowo latwo. Ku mojemu zdumieniu, spomiedzy rozszarpanych zwlok ludzkich, rozrzuconych na arenie, podniosl sie jakis mlodzieniec. Trzymal sie za glowe, ale gdy starl z siebie bryzgi krwi, okazalo sie, ze nie odniosl zadnej rany ani nawet zadrapania. Mlodzian wpatrywal sie w plonaca nad cyrkiem gwiazde wieczorna i pytal, czy jest juz w raju. Mowil, ze nie chcac draznic zwierzat bezcelowa walka, od razu padl na piasek areny. To go uratowalo: ani lwy, ani nawet dzikie byki nie tkna zwlok. Wielu mysliwych ratuje zycie w taki wlasnie sposob. Uznalem jego ocalenie za dobry znak dla siebie i zarzucilem mu na ramiona wlasna oponcze, aby nie zabili go krazacy po arenie wlocznicy. Otrzymalem za to nagrode - mlodzieniec opowiedzial mi o walce Jukunda i Barbusa, a takze przytoczyl ich ostatnia rozmowe.
Wszystkie pomieszczenia cyrkowe byly tak zapchane chrzescijanami, ze stali scisnieci jeden obok drugiego. Mlody czlowiek stal kolo Jukunda, a ze Barbus na starosc ogluchl, wiec co chwila prosil mego syna o glosniejsze powtorzenie opowiesci o dziecinnym tajnym zwiazku.
Mlody chrzescijanin uwazal swoje ocalenie za cud, zapewne - twierdzil - Chrystus przeznaczyl go do jakiegos zadania, bo byl pewien, ze razem z innymi chrzescijanami zginie tej nocy i znajdzie sie w raju. Dalem mu nowe szaty, o ktore nie bylo trudno przy tej liczbie ofiar, i wyprowadzilem tak, aby nikt go nie zauwazyl.
Slawil moja dobroc i zyczyl mi lask i blogoslawienstwa Chrystusa. Nic nie odpowiedzialem, zeby go nie obrazic, spytalem tylko o jego imie. Powiedzial, ze po wysluchaniu nauk Pawla [link widoczny dla zalogowanych]
otrzymal na chrzcie imie Klemens. Ta wstrzasajaca zbieznosc, ktora naprawde miala miejsce, sprawila, ze zgodzilem sie na kaprys Klaudii, by moj syn przynajmniej poczatkowo nosil to imie.
Mlody chrzescijanin zle zrozumial dreszcz, ktory mnie przeniknal. Wyjasnil, ze z natury wcale nie jest lagodny. Wprawdzie pilnie cwiczyl pokore, aby przelamac swoja gwaltownosc i zacietrzewienie, ale oto rzucil sie na ziemie, aby zlem odpowiedziec za zlo. Jeszcze raz poblogoslawil mnie i ruszyl do Rzymu, a zywe pochodnie oswietlaly mu droge. Byl tak gleboko przekonany o wyznaczeniu mu przez Chrystusa innego zadania, ze chyba nie rozpaczal z powodu ujscia z zyciem.
Spotkalem go pozniej, jakies trzy lata temu, kiedy zastanawialem sie, jakie stanowisko mam zajac w sporze miedzy chrzescijanami. Ostatecznie poparlem Kleta. Spor dotyczyl dziedziczenia pastoralu po Linusie. Uznalem, ze Klemens jest jeszcze za mlody; skoro cwiczyl pokore powinien to zrozumiec. Na pewno przyjdzie kiedys na niego kolej, ale Ty, Juliuszu, nie zwracaj na to uwagi! Krolestwo chrzescijan nie jest z tego swiata, oni nigdy nie beda odgrywac zadnej roli politycznej, o ile w ogole ich wiara przetrwa. Trzeba przeciez pamietac o ostrej konkurencji roznych nowych religii, rodzacych sie na Wschodzie. Nigdy jednak nie wolno Ci nikogo przesladowac, nawet gdyby bardzo zalezli Ci za skore! Zaklinam Cie na pamiec matki Twego ojca, Myriny.
Nadal odczuwalem zadowolenie, ze przynajmniej moja czesc widowiska byla udana. Poklocilem sie z Sabina, gdy zaczela sie chwalic metodami, jakie stosowala wobec ludzi i zwierzat. Kazalem zebrac szczatki Jukunda i Barbusa. Wielu ludziom pozwolilem na zabieranie zwlok ich bliskich. Z zyczliwosci nie zadalem nawet zadnych oplat. Wieksza czesc zwlok trzeba bylo zakopac we wspolnej mogile obok miejsca kazni biednych ludzi. Na szczescie bylo to stosunkowo niedaleko.
Zatem z dobrym samopoczuciem pospieszylem na uczte Nerona. Gdy zobaczyle
Post został pochwalony 0 razy
Ostatnio zmieniony przez aaa4 dnia Pią 13:13, 16 Lut 2018, w całości zmieniany 1 raz |
|
